Maandag 27 juni 2022
Vandaag 7 uur opstaan, ontbijten, koffers dicht en met de Blue bird taxi naar de Luchthaven Soekarno-Hatta (vernoemd naar de oudpresident en zijn premier destijds.
We zijn nog wat moe van de vele indrukken van gisteren: kerkdienst, lunchen en sightseeing met jonge leden uit de Anugerah-gemeente door de stad: door National Museum, National Monument, Moskee en Kathedraal in het centrum gezien, steeds weer groepsfoto’s maken. En dat in enorme warmte. Terug naar hotel voor iets minder zondaagse kleren en schoenen…want het was zo ontzettend warm in de stad.
In het café iets koels gedronken en dumplings gegeten als groep.
Dan door de oude binnenstad (van het oude koloniale Batavia) gelopen met pontificaal het oude Gouverneurspaleis vol met mensen op het plein daarvoor…gezellig bij elkaar op de grond zittend met wat oude fietsen erdoor crossend, door straten met overal marktstalletjes met streetfood en hebbedingetjes.
Dan naar een gigantische shoppingmal meerdere verdieping hoog…herinnert aan de Verenigde Staten naar het motto “big is beautiful”. Op zoek naar een telefoonwinkel voor een Indonesische SIM-kaart…gevonden…gekocht…nog niet gelukt die te installeren. Moet maar in Salatiga in een filiaal van dat merk.
Avondeten in Balinees restaurant gespecialiseerd in eend (bebek)…maar de eendengerechten die niet te pittig zijn waren uitverkocht dan maar een ayam-gerecht (kip). Ook heel smakelijk. En werden na een dag van gastvrijheid van de gemeente (!) door hun busje weer naar het hotel gebracht. Wat een dag – moe en voldaan.
Maar dat was dus gisteren (zondag), vandaag vroeg op en rustig aan.
De taxi kost met tip vandaag iets meer dan op de heenweg ongeveer 200.000 rupiahs (= € 12,80) voor een rit van 45 minuten (incl. gebruikelijke fooi).
Paul F.
Vroeg in de ochtend, kwart over 6 gaat de wekker en staan we op. Want om 7,15 haalt de Blue Bird taxi ons op. Alles loopt volgens plan. De taxi-chauffeur weet waar we moeten zijn: Transfer 2.
Als we daar aankomen, is het uitzoeken geblazen. Het is verwarrend allemaal. Maar gelukkig is er luchthavenpersoneel die ons wegwijs maken.
“And than same procedure as every time”: bagagescan, bagage afleveren, boardingcard ontvangen en door naar de vertrekpier.
Daar ontmoeten we 5 andere koorleden! Het is een fijn weerzien. We hebben tot nu toe elkaar alleen online gezien en gehoord! Leuk…
De vlucht boven Java en de zee duurt maar een uurtje. Dan dalen we alweer. We wachten op onze koffers en gaan.
Samen gaan we naar August, een MWC medewerker die ons zal rijden, en er is nog een busje met rijder. Hij brengt ons naar het Holy Stadion om ons daar te registreren voor de conferentie. Maar we gaan gelukkig eerst lunchen, het is al een uur of 1 en sommigen hebben erg lang niets gegeten. Er zijn er, die al drie dagen onderweg zijn. Trouwens, Joshua is blijkbaar door de immigratiedienst in Jakarta tegengehouden. We wachten wel drie uur, maar worden dan eindelijk gebracht naar Salatiga. De rit duurt langer dan we dachten, anderhalf uur. Wel een mooie rit, trouwens door heuvels met bossen! Het wordt heel donker en het regent even flink. Er zijn wat bergjes, bossen, rijstvelden hier en daar. Veel te zien.
Het hotel Laras Asri is een geweldige oase. We worden in groepjes van 2 verdeeld en krijgen elk een soort huisje. Paul en ik delen één. Het is ruim van opzet, met terrassen en een zwembad, prachtig!
Het diner om 18.00 uur is heerlijk, rijst met een soort boontjes en tofu, iets van kip erbij, toetje met een soort jello en lychees.
Om 19.30 uur maken we kennis met elkaar als koor en stafleden. We doen een rondje, ieder vertelt wat over zichzelf. We komen van over de hele wereld. De beide begeleiders zijn Indonesisch en willen graag van ons horen, hoe de verschillende liederen horen te klinken. We hebben er zin in!
Tot slot zingen we uit ons hoofd samen Som landela, en Asish (predikant uit India) bidt met ons. Dan gaan we elk naar ons ‘huisje’. We gaan lekker ontspannen en slapen.
Akke-Clara
