Dag 2. 24 juni. Van Dubai naar Jakarta.

Dit keer hoefden we maar twee uren eerder naar het vliegveld.

Eenmaal in het vliegtuig gaat het weer gesmeerd. Dit keer zitten we wat langer in het vliegtuig. We vermaken ons wel. Na het middageten wordt het langzaam steeds donkerder en we worden ons ervan bewust, dat deze dag alweer ten einde is wat het licht betreft. We zijn weer drie uren verder in de tijd gereisd, en in Indonesië is het na 6 uur al donker. Ze zijn ons in de tijd vooruit. Akke-Clara heeft naar een mooie film gekeken en Paul heeft met taalspelletjes tot 20 leren tellen en woordjes en zinnetjes in het Indonesisch geleerd.

Tegen tien uur gaan we dalen. Maar omdat het druk is op het vliegveld, gaan we plotseling weer stijgen (verwarring alom) en vliegen een stukje om. Een kwartier later zetten we weer de daling in en dit keer gaat het door. Omdat we nog niet direct kunnen landen maar een wachtronde vliegen, komen we iets later aan dan gepland.

Jakarta heeft ook zo’n luchthaven met enorme afstanden te lopen. Zo krijgen we onze wandelingen wel.

We hebben een lijstje gemaakt wat we op het vliegveld direct moeten doen, maar het gaat eigenlijk van zelf: eerst Covid-balie…stempel en verder voor de visa.

Buitenlanders worden direct in een bepaalde richting gestuurd. Iemand heeft een keer gezegd “We zijn bijna overal vreemdelingen”. Zo is dat, dat merk je wel.

Eerst moeten we betalen voor de visa – contant uiteraard. Dus gauw naar de bankautomaat. Dan in de rij voor de visaplakker en stempel zelf.

Dan nog door de douane. We verzamelen overal stempels als reissouvenirs.

Dan onze koffers ophalen: gelukkig komen ze net aangerold op de band. Het kon niet beter.

Dan op zoek naar een Bluebird taxi die ons is aanbevolen door een of andere Indonesische doopsgezinde…wie was het ook weer?

Na een rit van 45 minuten naar het hotel ook weer aanbevolen door Deborah, coördinatrice van het International Choir van Akke-Clara, omdat het niet ver van de Doopsgezinde Anugerah kerk is, waar we zondag naar de dienst willen enz.

Lekker douchen en op bed. Betalen doen we morgen – contant uiteraard -, omdat onze pinpassen blijkbaar alleen bij banken, niet bij de hotels werken. Dat zal wel wennen.

Moe maar voldaan gaan we slapen…we voelen ons gek genoeg niet schuldig.

Akke-Clara & Paul F.

Gepubliceerd Op: 28 juni 2022 / Categorieën: Internationaal, Activiteit, Reisverslagen / Label: /